به گزارش خبرگزاری حوزه، کتاب «روشنفکران و افول آمریکا» نوشته مشترک احمدرضا تمدن و حمزه خادمی به‌تازگی توسط انتشارات نارون منتشر و راهی بازار نشر شده است.
مطالب این کتاب به دو بخش تقسیم می‌شود که بخش اول «مسئولیت روشنفکران» است. مک دونالد، وودرو ویلسون، تروخیلو، ای روینگ کرستول، والتر لیپمن، میکویان، هرمان کان، وزیر امور خارجه، راسک از عناوین اصلی این‌فصل به شمار می‌روند. بخش دوم با عنوان «مسئولیت روشنفکران، تلاش دوباره» درباره استفاده از امتیاز و پتانسیل موجود برای چالش کشیدن دولت آمریکا است. از عناوین مطالب این‌فصل هم می‌توان به زولا، منتقد فرانسوی، شولتز، کوتسورت، ساخاروف، ویلیام یاربورو اشاره کرد.
مطالب منتشر شده در این کتاب به بررسی تغییرات نیمه دوم قرن بیستم و ارزیابی نقش روشنفکران در دنیایی اختصاص دارند که بیش از پیش شبیه به پیش‌بینی‌های جورج اورول می‌شود؛ دنیایی که در آن نشر حقیقت دوش به دوش در رقابت با اخبار جعلی و تحریف شده قرار گرفته است.
چامسکی در ۹۵ سالگی یکی از چهره‌های منتقد سیاست ایالات متحده در سطح جهان است و در این‌کتاب به تشریح مسیر بیان حقیقت و ایستادگی در برابر فشار لابی‌های قدرت و ثروت به خصوص در ایالات متحده می‌پردازد. او با کنکاش در جنگ ویتنام و جنگ ایالات متحده علیه تروریسم، به تشریح نقش روشنفکران در توجیه این وقایع به نفع هیأت حاکمه پرداخته و در عین حال چارچوبی را تبیین می‌کند که در آن روشنفکران علی رغم فشارهای سیاسی موجود دست به کتمان حقیقت نمی‌زنند. چامسکی معتقد است جایگاه روشنفکران دربردارنده منافع و امتیازاتی است که منتج به مسؤولیت‌های اجتماعی آن‌ها در قبال مردم می‌شود. مسوولیت‌هایی که نمی‌بایست قربانی منافع شخصی و سیاسی شوند.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم؛
از آنجا که ما اغلب از دیدن آنچه در جلوی چشمان‌مان اتفاق می‌افتد غافل هستیم، خیلی هم تعجب‌آور نیست چیزی که در فاصله کمی از ما برداشته شود کاملاً نامرئی باشد. به تازگی شاهد یک مثال خوب بودیم: اعزام هفتاد و نه کماندو به پاکستان برای ترور برنامه‌ریزی شده مظنون اصلی جنایات ۱۱ سپتامبر یعنی اسامه بن لادن به دستور رئیس جمهور اوباما. گرچه هدف عملیات، اسامه بن لادن، بدون سلاح و بدون محافظ بود و به راحتی می‌توانستند او را دستگیر کنند، اما به راحتی وی را کشتند و جسدش را بدون کالبدشکافی به دریا انداختند.
این‌کتاب در ۷۹ صفحه منتشر شده است.
نظر شما